FJALOR MJEKESOR GERMA G

FJALOR MJEKESOR GERMA G

Indeksi

GANGRENË

Kalbëzim ose shkatërrim i indeve të një pjese të 

organizmit, ngaqë nuk ushqehet me gjak; vendi i 

kalbëzuar në një pjesë të trupit a në një organ. 

Gangrenë e thatë (e njomë). Gangrenë në krah (në 

mushkëri). Gangrenë me qelb. Iu bë gangrenë. Kaloi 

në gangrenë.

GANGRENIZIM

Gangrenë

GANGRENIZOHET

Kalbëzohen ose shkatërrohen indet e një pjese të 

organizmit a të një organi, ngaqë nuk ushqehen me gjak, 

bëhet gangrenë; merr tiparet e një gangrene. Iu 

gangrenizua këmba (krahu). 

GANGRENOR

Që është bërë gangrenë, që është gangrenë; që ka natyrën 

e gangrenës. Plagë gangrenore. Shfaqje gangrenore.

GASTRIT

Pezmatim i cipës së brendshme të stomakut. Gastrit 

kronik. 

GËLQERËZIM

Grumbullim i kripërave të gëlqeres në indet 

organike. 

GËLQERËZOHET

Grumbullohen kripërat e gëlqeres në indet 

organike; merr pamjen, natyrën e vetitë e kockës, behet 

si kockë. 

GËLQERËZUAR

Që përmban kripëra të gëlqeres në indet organike.

GËRBULË

Sëmundje e rëndë ngjitëse, që shfaqet me 

puçrra e me leskra në lëkurë, dhe që dalëngadalë 

shkakton kalbjen e mishit, i cili bie copa-copa, lebër. 

Sëmundja e gërbulës. Mjekimi i gërbulës.

GËRDEC

Sifiliz.

GËRHAÇ

Kolla e mirë.

GOTË

Kupat që i hidhen dikujt në shpinë kur ka marrë të ftohur; 

ventuzat. Hedh gota. 

GRAHMËZ

Sëmundje që të godet e të merr frymën menjëherë; pika. 

I ra grahmëza. 

GRIP

Sëmundje ngjitëse, që shkaktohet nga një virus, që 

shfaqet me pezmatim të organeve të frymëmarrjes, me 

ethe, me dobësi të përgjithshme trupore etj. dhe që 

përhapet zakonisht si epidemi. Grip i fortë (i rëndë). 

Gripi spanjoll. Vaksinë kundër gripit

GRYKË

1. Gjëndrat në trajtë të 

bajames që ndodhen në të dy anët e fytit, rrëzë gjuhës; 

bajamet; sëmundje që shfaqet me pezmatimin dhe 

qelbëzimin e këtyre gjëndrave. I dhembin (e zunë) 

grykët. Hoqi grykët.

2. Grykët e bardha (gryka e keqe, gryka e ligë), difteria.

GUBËZ

Breshkëz, stërkungull. 

GUNGË

Breshkëz, skrofull.

GUR

Formim i ngurtësuar në disa organe të sëmura brenda në 

trupin e njeriut ose të kafshëve (në veshka, në mëlçi, në 

tëmth etj.). Gur me veshka (në mëlçi). Gurët e tëmthit. 

Gurët e dhëmbëve. I hoqën (i nxorën) dy gurë.

GUSHË

1. Fryrje në pjesën e përparme të fytit, që 

shkaktohet nga zmadhimi i gjëndrave tiroide; sëmundja 

që shfaqet me një fryrje të tillë; strumë. Sëmundja e 

gushës. Ai kishte gushën. 

2. Gjëndra e gushës, gjëndra tiroide.

GUSHËDALË

Që i ka dalë gusha a struma, që vuan nga 

sëmundja e gushës (për njerëzit).

Indeksi

FJALOR MJEKESOR