Fjalor Muzikor - O

Fjalor Muzikor - O

OKTAVË
Vargu i tetë notave, që vijnë njëra pas tjetrës 
në shkallën muzikore; vija muzikore nga nota më e ulët 
deri te nota më e lartë me të njëjtin emër. Një oktavë 
më lart (më poshtë). E kalon oktavën.

OKTET
1. Vepër a pjesë muzikore, që luhet me tetë vegla ose 
që këndohet me tetë zëra. 
2. Grup i përbërë prej tetë këngëtarësh ose 
instrumentistësh, të cilët këndojnë një këngë ose luajnë 
një pjesë muzikore. Okteti i vajzave. Okteti i estradës (i 
vatrës së kulturës, i korit të operës). 

OPERETË
Vepër muzikore me përmbajtje gazmore, që luhet në 
skenë ku aktorët këndojnë, kërcejnë dhe herë-herë i 
recitojnë pjesët e tyre; shfaqja e kësaj vepre në skenën 
e një teatri. Regjisor operete. Panë një operetë. 

OPERË
Vepër muzikore dramatike, që luhet në skenë me 
orkestër e me këngëtarë, e ndërthurur edhe me pjesë 
baleti; shfaqja e kësaj vepre në skenën e një teatri; 
teatri ku jepen shfaqje të tilla. Operë gazmore 

ORGANO
Vegël muzikore me ajër, e cila ka tastiera si pianoja, që 
shtypen me dorë e me këmbë. Tingujt e organos. I 
binte organos. E shoqëronte me organo. 

ORKESTËR
Tërësia e veglave, që përdoren kur luhet një pjesë a 
një vepër muzikore; muzikantët që luajnë së bashku një 
pjesë a një vepër muzikore, duke u rënë veglave të 
ndryshme. Orkestër frymore. Orkestër simfonike. 
Orkestra e harqeve. Orkestra e filarmonisë (e 
estradës, e teatrit të operës). Vendi i orkestrës. 
Drejtuesi (dirigjenti) i orkestrës. Koncert për violinë 
dhe orkestër. 

ORKESTRAL
Që ka të bëjë me orkestrën, që i përket orkestrës, i 
orkestrës; që është për orkestër. Grup orkestral. 
Drejtimi (shoqërimi) orkestral. Muzikë orkestrale. 
Vepër (pjesë) orkestrale. 

Fjalor Muzikor - O