Fjalor Zoologjik - GJ - J

Fjalor Zoologjik
GJ - J

GJAKFTOHTË

Që ka gjak të ftohtë, që i ndryshon temperatura e trupit sipas mjedisit ku jeton.

GJAKPIRËS

Kafshë a kandërr që ushqehet duke thithur gjak.

GJAKPIRËS

Që ushqehet duke thithur gjak. Kafshë gjakpirëse. Insekt gjakpirës.

GJANËS

Peshk me trup të gjatë e të shtypur, me kurriz në ngjyrë të trëndafiltë e me anët si të argjendta.

GJARPËR

Zvarranik pa këmbë, me trup të gjatë, të lakueshëm e dredhues, me lëkurë me luspa, që ka dhëmbë me helm ose që i mbështillet gjahut rretheqark dhe e shtrëngon. Gjarpër i madh (i gjatë). Gjarpër helmues. Gjarpër i verbër. Gjarpër me pika. Gjarpër uji (deti). Gjarpër guri. Gjarpër me syze (me gjyzlykë) kobra. Gjarpër me zile gjarpër helmues, që ka në fund të bishtit një hapësirë konike, me të cilën bën një zhurmë tingëlluese. Lëkurë gjarpri. Helmi i gjarprit.

GJASHTËKËMBËSH

Kandërr me gjashtë këmbë ose me tre çifte këmbësh.

GJEL

Mashkulli i pulës, këndes.

GJEL DETI

Mashkulli i pulës së detit; gjeldet, misërok.

GJEL I EGËR

Shpend i madh i ngjashëm me këndesin, me pendë të zeza, me zë të çjerrë, që rron nëpër pyje; gjelegër.

GJEL UJËS

Shpend i egër me trup të madh, me qafë të gjatë, me pendë si të murrme, që rron nëpër ujëra.

GJELAC

1. Shpend i egër me pendë të zeza, të kuqe e të bardha, që jeton buzë ujërave.

2. Qukapik.

GJELAMAN

Flutur me trup në ngjyrë të gjelbër të errët e me vija të verdha, me krahë të mëdhenj e të zgjatur si bisht dallëndysheje, që dëmton gjethet e pemëve frutore.

GJELAZEZ

Shpend i egër me trup të gjatë, me pendë të zeza, që ushqehet me peshq.

GJELBËRUSHE

Zog pak më i madh se trumcaku, me pupla të gjelbra në të verdheme, që nuk shtegton.

GJELDET

Gjel deti.

GJELDETËS

Gjel deti.

GJELE

Gjelëz.

GJELEGËR

Gjel i egër.

GJELËZ

Shpend i egër uji sa një pëllumb, me sqep të gjatë e të verdhë, me pendë të zeza e me majat e krahëve të bardha.

GJELUJËS

Gjel ujës.

GJEMB

Flutura e gjembave, lloj fluture dëmtuese, vemjet e së cilës janë të përhimëta, me dy vija anësore të verdha dhe me gjemba të verdhë ose kafe.

GJEMBAÇ

Iriq.

GJER

Brejtës i vogël pylli, me qime të dendura e të buta në ngjyrë të përhime, me bisht të gjatë e si furçë, që e kalon dimrin në gjumë. Strofka e gjerit. Lëkura e gjerit.

GJERAK

Mashkulli i gjeraqinës, petrit.

GJERAQINË

Shpend i madh grabitqar, me pendë të larme, me krahë të gjatë dhe me kthetra; petrit.

GJERORE

Femra e gjerit.

GJETULL

Shigjetull.

GJETHENGRËNËS

Që ha gjethet, që ushqehet me gjethet e bimëve. Krimb (brumbull) gjethengrënës. Vemje gjethengrënëse.

GJILPËRËZ

Peshk deti me trup të hollë e të gjatë si ngjalë, bistër.

GJINATORE

Kandërr e ngjashme me arëzën, me ngjyrë të verdhë, me këmbë të gjata, e cila mbledh deltinën në lëmshe të vegjël.

GJINKALLË

Kandërr me ngjyrë të murrme, me kokë të gjerë e të shtypur, me sy të dalë e me krahë të mëdhenj e të tejdukshëm, që lëshon në vapë një zë të zgjatur e gumëzhitës; cinxër.

GJINOKUQ

Gushëkuq.

GJIRAFË

Kafshë gjitare përtypëse dythundrake, me trup të madh, me qafë e me këmbë shumë të gjata, me qime të verdha në të kuqe e me njolla të mëdha të murrme, që jeton në Afrikë.

GJITAR

Kafshët kërbishtore më të larta, që kanë gjak të kuq e të ngrohtë, mushkëri për të marrë frymë etj. dhe që bëjnë të vegjël, të cilët i ushqen femra me qumështin e vet; sisor. Klasa e gjitarëve.

GJON

Shpend grabitqar me pendë të murrme, pak më i vogël se kukuvajka, që këndon natën në verë, qokth. Zëri i gjonit. Këndon gjoni.

GJONTH

Morri i pemëve. Gjethe me gjontha.

GJUHCË

Peshk i vogël i ujërave të ëmbla, me mish të shijshëm, që zakonisht përdoret i tymosur ose i konservuar.

GJUHËZ

Peshk i ujërave të kripura me trup petashuq si gjuhë, me të dy sytë në njërën anë, me ngjyrë të murrme, me mish të shijshëm e pa hala; shojzë deti. Gjuhëza e detit.

GJYSMAMI

1. Cinxami, çerr, ferrak.

2. Lakuriqësi i natës.

GJYSMAZOG

Cinxami, çerr, ferrak.

GJYSMËFLATRORË

Rend kandrrash me dy palë krahë, prej të cilëve, zakonisht, dy të përparmit janë të brirtë.

HAMBAR

Flutura e hambarëve

Tenja e hambarëve

HAMURIK

Urith.

HARABEL

Zog i vogël, me pendët e kokës e të shpinës ngjyrëkafe dhe ato të pjesës së poshtme ngjyrëhiri, me sqep të madh e me këmbë të shkurtra, që jeton në tufë zakonisht pranë qendrave të banuara dhe që ushqehet kryesisht me drithë; trumcak. Harabeli i shtëpive. Harabel misri. Tufë harabelash.

HARDHI

Tenja e hardhisë.

Pleshti i hardhisë.

Merimanga e hardhisë

Zhuzhaku i hardhisë.

Turigjati (hundëgjati) i hardhisë.

Këpusha e hardhisë.

HARDHJE

1. Zvarranik i vogël, me trup të zgjatur e në ngjyrë të murrme, me katër këmbë të shkurtra dhe me bisht të gjatë. Hardhja e mureve (e gardheve). E shkathët si hardhja. Ngjitet si hardhje.

2. Hardhja e blertë, zhapiu.

HARDHUCË

Hardhje

HARENGË

Peshk deti i vogël, me trup të shtypur, që jeton në tufa dhe hahet i freskët, i kripur ose i thatë. Harenga të kripura. Gjuetia e harengave.

HARRJE

Kandërr shumë e vogël, me krahë të bardhë e të tejdukshëm, që del zakonisht në kohë të vapës, fluturon tufa-tufa duke lëshuar një zë të hollë, që hyn në sy a në vesh ose të pickon lëkurën.

HERËKEQE

Kukuvajkë.

HËNËZ

Peshk i madh me trup të shtypur e me bark të bardhë, që jeton zakonisht në thellësi të detit dhe ushqehet me peshq të tjerë të vegjël.

HIBRID

Bimë a kafshë me tipare të veçanta, që del nga kryqëzimi i dy llojeve a i dy racave të afërta.

HIBRIDIZOJ

Kryqëzoj dy lloje ose dy raca të afërta bimësh a kafshësh për të nxjerrë një lloj a një racë me veti e tipare të reja. Hibridizoj misrin (duhanin). Hibridizoj kafshët (bagëtitë).

HIBRIDIZUAR

Që është nxjerrë nga kryqëzimi i dy llojeve a i dy racave të afërta, që është nxjerrë me anë të hibridizimit. Bimë (kafshë) e hibridizuar. Farë e hibridizuar.

HIDËR

Kafshë shumë e vogël, pa shtyllë kurrizore, me trupin si qese e zgjatur, që ka në njërën anë gojën me disa fije të holla e të përkulshme dhe që jeton në ujëra të qeta të lumenjve ose nëpër pellgje. Hidra e ujit të ëmbël.

HIENË

Kafshë e egër gjitare, mishngrënëse e grabitqare, me trup sa të ujkut, me qimet ngjyrë hiri a të kuqërreme, që rron në vendet e shkreta të Azisë e të Afrikës dhe që ushqehet zakonisht me kërma. Hiena laramane. Britma e hienës

HIPOPOTAM

Kafshë e egër gjitare, barngrënëse, me trup të madh e të rëndë me kokë katërkëndëshe e me gojë të gjerë, me këmbë të shkurtra, me lëkurë shumë të trashë, pa qime e të zeshkët, që rron në Afrikë nëpër lumenj, liqene e moçale.

HIRTË

Krimbi i hirtë.

Miu i hirtë.

HITHËR DETI 

Kandil deti.

HUNDËBRI

1. Rinoqeront. Hundëbriri afrikan. Hundëbriri indian.

2. Një lloj brumbulli i madh, me ngjyrë të murrme, që ka në kokë një bri.

HUNDËGJATË

Kandërr brejtëse si buburrec, me turi të gjatë, që është në disa lloje dhe që dëmton bimë të ndryshme. Hundëgjati i panxharit. Hundëgjati i hardhisë. Hundëgjati i lakrës. Hundëgjati i jonxhës. Hundëgjati i pemëve. Hundëgjati i ullirit. Hundëgjati i grurit. Hundëgjati i lëvores.

HURUVEJKË

Kukuvajkë.

HUT

Një lloj bufi, me kokë të madhe e të rrumbullakët, me sqep të shkurtër e të kthyer, që rron nëpër pyje dhe këndon natën sikur vajton. Huti me veshë buf me veshë. Zog huti. Kënga e hutit.

HUTË

1. Femra e hutit. Zogu i hutës. Ra huta në pula.

2. Shpend grabitqar, me kokë dhe me gushë të mbuluar me pupla, me qafë të rrjepur, me kthetra të mëdha, të forta e pak të kthyera, që rron nëpër pyje.

3. Huta e bardhë, kali i qyqes.

4. Hutë deti,  pulëbardhë.

HUTËRROJË

Hutë

HUTIN

Hut. Hutini me veshë.

IRIQ

1. Kafshë e vogël gjitare, që e ka trupin të mbuluar nga sipër me gjemba të fortë dhe që mblidhet si top për t’u mbrojtur nga rreziku. Gjembat e iriqit.

2. Iriq deti, kafshë e vogël deti pa bosht kurrizor, me trup të rrumbullakët dhe me një guaskë gëlqerore të mbuluar me gjemba që lëvizin.

JAGUAR

Kafshë gjitare e egër, e ngjashme me leopardin, që rron në Amerikë dhe që ushqehet me mish.

JAK

Kafshë e madhe përtypëse, me brirë të mëdhenj e me lesh të gjatë, e ngjashme me buallin, që jeton në malet e larta të Azisë Qendrore dhe shërben kryesisht si kafshë barre.

JARGAVEC

Kërmill pa guaskë, jargës, ligavec. Dolën jargavecët.

JONXHË

Hundëgjati i jonxhës.

Fjalor Zoologjik