Fjalori i gjuhesise
Fjalori i gjuhesise
NJËFJALËSH
Që
përbëhet prej një fjale të vetme. Emërtim njëfjalësh. Fjali
njëfjalëshe.
NJËFJALËZOHET
Shndërrohet
në një fjalë të vetme, bëhet një fjalë e vetme (për një
grup
prej dy a më shumë fjalësh).
NJËFORMËSH
Që ka
vetëm një formë
NJËJËS
Numri
njëjës: formë e kategorisë gramatikore të numrit, që
tregon
se është fjala për një frymor, për një send a për një dukuri
ose që
veprimi, gjendja a tipari cilësor ka të bëjë me një qenie me
një
send a me një dukuri; tërësia e trajtave gramatikore të këtij
numri.
Emër (mbiemër, përemër) në numrin njëjës. Veta e parë
(e
dytë, e tretë) e numrit njëjës.
NJËKOHËSI
Të
qenët i njëkohshëm; të ndodhurit në të njëjtën kohë.
Njëkohësia
e ngjarjeve. Raport njëkohësie.
NJËRROKËSH
Që
përbëhet nga një rrokje, që ka një rrokje. Fjalë njërrokëshe.
NJËSI
Element
bazë në sistemin e gjuhës ose në nënsistemet e
saj.
Njësi fonetike (fonologjike, sintaksore, leksikore, frazeologjike).
NJËVETOR
Që
përdoret vetëm në vetën e tretë njëjës a shumës (për foljet si
klloçit,
flitet, dihet etj.). Folje njëvetore.
NJËVLERËS
Fjalë a
shprehje, që mund të zëvendësojë plotësisht nga
kuptimi
dhe nga funksioni një fjalë ose një shprehje tjetër.
ONOMASTIKË
1. Degë
e gjuhësisë, që studion emrat e përveçëm; pjesë e kësaj
dege që
studion emrat vetjakë (emrat e mbiemrat e njerëzve, si
edhe
nofkat e njerëzve e të kafshëve). Onomastika historike.
Zhvillimi
i onomastikës shqiptare.
2.
Tërësia e emrave të përveçëm që studiohen më vete nga kjo
degë e
gjuhësisë. Onomastika ilire. Kartoteka e onomastikës.
Studimi
i onomastikës.
ONOMATOPE
1.
Tingullimitim
2.
Fjalë tingullimituese. Onomatopetë e gjuhës shqipe.
ONOMATOPEIK
Fjalë
onomatopeike. Formim onomatopeik.
ORTOEPI
Drejtshshqiptim
ORTOEPIK
Drejtshqiptimor
ORTOGRAFIK
Drejtshkrimor
OSMANISHTE
Turqishtja
e vjetër që përdorej në kohën e Perandorisë Osmane,
gjuha
osmane.
No comments:
Post a Comment