HARKAVILE |
Mjet për të zënë zogj e shpendë të egër, që bëhet me |
një shufër të gjatë, e cila përkulet si hark dhe në krye ka |
lakun; shkrehës. Laku i harkaviles. Harkavile për zogj |
(për rosa). I zuri me harkavile. |
HEDHËSE |
Mjet a vegël që shërben për të hedhur a për të |
lëshuar diçka. |
HELIKOPTER |
Mjet fluturues me motor, pa krahë, |
me një helikë të madhe sipër dhe me një më të vogël në |
bisht, që ulet e ngrihet nga toka pingul, pa pasur nevojë |
për fushë të posaçme dhe që shërben për të udhëtuar |
me të, për qëllime ushtarake etj. |
HELIOGRAF |
1. Teleskop i fuqishëm me aparat të posaçëm për |
të fotografuar Diellin. |
2. Aparat i posaçëm që mat zgjatjen e ndriçimit |
diellor. |
3. Aparat për të dhënë sinjale me anë të dritës. |
HEKUR |
Përdorëse prej metali, zakonisht e rëndë, që nxehet |
me mënyra të ndryshme dhe shërben për të hekurosur |
rrobat. Hekur me korrent (me prush). Hekur i |
shkallëzuar. |
HALLAT |
Vegël; mjet i thjeshtë pune, përdorëse. Hallatet e |
punës. Hallatet e rrojës. |
HAPËSE |
Vegël prej metali, me një thikë të kthyer a me një turjelë |
të vogël, që përdoret për të hapur shishe, kuti teneqeje |
etj.; mjet për të hapur diçka. Hapëse shishesh |
(konservash). Hapëse zarfesh. |
HARK |
Vegël e thjeshtë për të rrahur e për të lënurur leshin. |
HAVAN |
1. Enë e thellë prej metali, prej druri etj., që shërben për |
të shtypur në të me një shtypës gjëra të ngurta (si arra, |
bajame, hudhra, kripë, piper etj.). |
Havan tunxhi |
(porcelani, qelqi). Havan druri (i drunjtë). Havani i |
arrave (i piperit, i hudhrave, i orizit, i kripës). Havan |
farmacie. Shtypësi (doreza, çoku, bishti) i havanit. |
2. Vegël për të grirë duhanin, çark duhani. |
HEDHËSE |
Mjet a vegël që shërben për të hedhur a për të |
lëshuar diçka. Hedhëse uji. Hedhëse qymyrguri. |
Hedhëse bombash bombahedhëse. Hedhëse |
granatash granatahedhëse. |
HINKË |
Enë e vogël në trajtën e konit e me gyp të hollë e të |
gjatë në fund, që përdoret për të shtënë nëpërmjet saj |
lëngje në shishe a në enë të tjera me grykë të ngushtë. |
Hinkë teneqeje (qelqi, plastmase). Hinka e rakisë (e |
vajit). E shtie me hinkë. |
HUNDËZ |
Rreth hekuri me thumba të gjatë ose shportë e vogël |
prej teli, që u vihet kafshëve në gojë për të mos pirë |
qumësht nga nënat, për të mos kullotur ose për të mos |
kafshuar. Hundëza e viçit. Hundëza e kecit (e qengjit). |
Hundëza e kaut (e buallit). Hundëza e qenit. I vë (i heq) hundëzën. |
Lista e aparateve H
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment