Shkronja V

Fjalor Dialektologjik

VA

Shteg kalimi në një pyll, në një arë etj.

VADË

1. Tërësia e vijave që bëhen në një arë a në një kopsht

dhe e lugjeve që vendosen për të ujitur; vijë për ujitje;

sasia e ujit që duhet për të ujitur një arë a një kopsht.

Vadë e gjerë (e ngushtë). Një vadë një. Tokë nën

vadë tokë që mund të ujitet tokë nën ujë. Lëshoi vadën.

Shteroi vada.

2. Ujitje, vaditje. Koha (dita) e vadës.

3. Rrëkajë, çurg. Vjen uji vadë. Bie shiu

VADITEM

Mësohem, stërvitem e fitoj disa shprehi; më bëhet

zakon. Është vaditur nëpër male.

VAJË

Mëndeshë.

VALË

Gjellë që bëhet me bukë të përsheshur në

ujë të valuar e me yndyrë ose në qumësht të valuar;

papare. Valë e ngrohtë. Valë çobanësh. Valë me qumësht.

VANGË

Bel i ngushtë dhe i mprehtë, që përdoret kryesisht për

të punuar tokën thellë ose për të hapur kanal; bel.

VARRICË

Turrë drush; stivë, grumbull; deng, vandak. Varricë drush. Varricë

shkarpash. Varricë me fshesa (me misra). I bëri varricë.

VARRIZA

Petas, petash. Luaj varriza.

VDIREM

1. Humb, zhdukem. U vdor kau. I është vdjerrë varri. Ku u vdore?

2. Tretem, dobësohem.

VDJERR

Humb. Vdori dhinë (delen).Vdori rrugën. E ka

vdjerrë kujtesën.

VDJERRË

1. Që vjen duke u ngrënë; e thyer (për hënën). Hënë e vdjerrë.

2. Që është tretur, i dobësuar. Fëmijë i vdjerrë.

3. Që ka vdekur, që nuk jeton më, që ka marrë fund.

VEGËL

Veshi i një ene, vjegë.

VEJ

Vegjoj, end.

VEJTUR

I rrasur, i ngjeshur (për diçka që endet në vegjë); i

endur. Qilim i vejtur.

VELE

Menteshë.

VENICË

Vençë

VERDHOJ

Gjelbëron.

VESELIT

1. E ngop dikë me një gjellë të yndyrshme a me

ëmbëlsirë, e vel; e kënaq shumë dikë me të ngrëna. Na

veseliti kjo gjellë.

2. Rrit a mbaj diçka me kujdes e me merak të madh;

kujdesem shumë për dikë a për diçka. E veseliti

kopshtin. E veseliti babai.

VESELITEM

1. Ngopem me diçka derisa nuk ha dot më, velem;

kënaqem shumë me të ngrëna.

2. Rritem e zhvillohem mirë, harlisem. Janë veselitur

pemët. Ishte veselitur djali.

VETON

Vetëtin.

VËNG

1. Çengel; zinxhir.

2. Zinxhirët, verigat.

3. Parandjenjë, ugur; ankth.

VËRDATEM

I sulem dikujt a diçkaje, i vërsulem. Iu vërdat me fjalë.

VËRË

Vrimë. Vërat e hundës. U fut në një vërë.

VIÇ

Gishti i vogël i dorës.

VIGË

Qimëz.

VIGMË

1. Klithma që nxjerr njeriu në rast fatkeqësie, nga

dhembja që ndien etj.; britmë e madhe, sokëllimë.

Vigma e vajtores. Ushtoi vigma. Lëshoi vigmën. I vuri

vigmën i bërtiti shumë, e qortoi rëndë.

2. Emër i mirë a i keq, zë, nam. I ka dalë vigma atij që

është koprrac.

VIKAMË

Britmë; thirrje; vigmë.

VIKAT

Bërtas; thërras.

VILAT

1. Krasit një pemë, i pres degët e tepërta e të thata, e

shkadhis. Vilatën ullinjtë.

2. Qeth dele vetëm në gushë, në barkë e në bisht,

përvjel. Vilati delet.

VIR

1. Vijë uji. Viri i çezmës.

2. Vendi më i thellë në një liqen, në det etj. Në vire të

detit (të liqenit, të lumit).

VIRRMË

Britmë që lëshon dhia etj.; britmë e çjerrë; vigmë;

vërrime. Virrmë dhie.

VISK

Kërriç.

VISHKOJ

Fërkoj; kruaj.

VISHTA

Të lashtat. Korrëm të vishtat.

VISHTË

1. Që mbillet në vjeshtë. Elb (grurë) i vishtë.

2. Që ka të bëjë me të vishtat, që del nga të lashtat.

Kashtë e vishtë.

VJESHK

Vishkull. Vjeshk arre.

VOC

Djalë i ri, çun.

VOCE

Vajzë e re, çupë.

VOZ

Përrua i vogël me pak ujë dhe me bar anash.

VRIK

Me të shpejtë, shpejt; menjëherë, përnjëherësh. Iku

(erdhi) vrik. U ngrit vrik.

VROKTH

Zbokth.